Teun Kuipers
De beeldend kunstenaar Teun Kuipers (1979) is geboren in Gemert maar woont nu al weer bijna twee jaar in Eindhoven waar hij een atelier heeft in het TAC Eindhoven. Hij studeerde in 2004 af aan de Academie voor Beeldende Vorming te Tilburg met driedimensionale werken van dunne platen, gevouwen en bedrukt hout. Daarnaast werkte hij aan houten wandwerken, beelden welke bestonden uit oude, gebruikte en ruw beschilderde stukken hout, die meestal op hele eenvoudige en heldere manieren bij elkaar gevoegd werden tot abstracte composities van vorm en kleur. Het leidde tot een beeldend onderzoek naar het gegeven tweedimensionaal en het gegeven driedimensionaal en resulteert nu in een steeds groter wordende collectie assemblages en collages. “De drijfveer voor het maken van deze collages en assemblages is de fascinatie voor kleur, vorm, vlak, lijn en materiaal. “Het is een bekend thema in de beeldende kunst maar ik kan er niet om heen: boeiende vormen, lijnen, materialen zijn overal om ons heen te vinden. Ik hoef ze zelf niet te maken, ze zijn er al. Ze liggen, als het ware, voor het oprapen en het enige wat ik doe is ze als bouwstenen gebruiken voor mijn werk.” Kuipers maakt zijn composities omdat hij geboeid is door het feit dat het, op de één of andere manier, in vorm, vlak, lijn en kleur gegeven lijkt te zitten dat deze zichzelf op de meest prettige manier willen verhouden ten opzichte van hetgeen waarmee ze omgeven zijn. “Het is een bijzonder fascinerende gewaarwording om telkens te zien hoe in een compositie elk onderdeel zich als vanzelf, in het proces, op zijn juiste plek plaatst en zo een boeiend nieuw geheel vormt dat op de één of andere manier juist lijkt te zijn. Jan Wolkers verwoorde het ooit toen hij zei: Wat niet logisch is opgebouwd kan helemaal niet bestaan.”
Kuipers maakt overigens niet alleen maar abstracte assemblages. Zo nu en dan wordt zijn werk figuratiever wat zich vooral uit in mensachtige figuren en bijzondere ogende beelden die nog het meeste weg hebben van maskers. “Ik moet constant heel erg oppassen dat ik mezelf niet forceer, dat ik geen ‘kunst’ ga maken. Dat klinkt misschien heel erg raar maar door alle invloeden van buitenaf krijg je nog al snel de neiging om dat te doen wat er, om je heen, wordt verwacht. Als het ware een soort stereotype beeld van kunst maken en kunstenaar zijn waar je, als je niet oppast, stiekem aan gaat voldoen. Daarom maak ik zo nu en dan de maskerachtige beelden of laat ik vormen toe die aan mensen doen denken. Ze komen voort uit een drang om te maken, uit de lol om te maken. Het is dan echt onbevooroordeeld werken, zonder enig vooropgezet plan. Het is heerlijk om allerlei materialen om je heen te verzamelen en dan in, bijvoorbeeld, twee wieltjes van een step twee ogen te zien en daarmee te gaan bouwen. Die manier van werken maakt me dan echt even los van het wat zwaardere, abstracte werk. Ontspanning naast inspanning.”
Het assembleren, het werken met bestaande vormen en het hout, het maken van collages; het biedt Kuipers alle mogelijkheden om al schuivend, schilderend en kijkend te werken aan de ontwikkeling van een eigen, steeds krachtiger wordende, beeldtaal. Kuipers is er van overtuigd dat, om sterke beelden te kunnen maken, tijd een belangrijke factor is en overhaast te werk gaan dus alleen maar kan leiden tot composities en vormen die het uiteindelijk niet zullen redden. Kuipers neemt zijn tijd.
www.teunkuipers.nl
|
