Het werk van Marinus Fuit geeft een vervreemding van de werkelijkheid te zien. Op het platte vlak combineert hij tegelijkertijd verschillende technieken om ruimte uit te beelden. Hij is daarmee verwant aan Giorgio de Chirico en zijn metafysische schilderkunst. Zijn verwantschap met Piet Mondriaan is minder evident. Toch schrijft hij daar zelf over: "Ik vind mijn werk even figuratief als abstract, even reëel als irreeel, even subjectief als objectief."
In de expositie zijn zeefdrukken en een piezografie te zien. Hierbij is er geen sprake van losse en oplopende drukgangen, maar wordt het eindresultaat in een keer bereikt. Een eigentijdse vorm van grafiek dus.
